Swędzi, bardzo swędzi, czyli świąd w przebiegu AZS - problem niedoceniony

Zaliczany jest do głównych kryteriów rozpoznania atopowego zapalenia skóry (AZS), jednak wiele lekarzy bagatelizuje znaczenie, traktując go, jako niegroźny symptom. Nic bardziej mylnego, potrafi zmienić życie każdego człowieka w koszmar, niejednokrotnie pogarszając jego jakość bardziej niż poważne choroby. O czym mowa? O świądzie.

Pomimo powszechności, naukowcy nadal toczą spory dotyczące przyczyn mechanizmu wyzwalającego swędzenie w atopowych chorobach skóry. Obecne badania koncentrują się na klinicznych aspektach świądu? Publikacja zawarta w Acta Dermato-Venereologica obrała za cel utworzenie modelowego wzorca klinicznego osoby dorosłej z atopowym zapaleniem skóry i zbadanie zależności powiązanych ze swędzeniem. Badaną grupę reprezentowało 59 kobiet i 30 mężczyzn z rozpoznanym atopowym zapaleniem skóry w różnym wieku (od 18 do 60 roku życia). Każdy pacjent z AZS wypełniał kwestionariusz dotyczący jego choroby. Wyniki okazały się nader interesujące i sygnalizują wagę problemu. Świąd występował aż u 83,1% pacjentów z AZS, najczęściej pojawiał się pod wieczór oraz w nocy. U 81% chorych objawy uniemożliwiały bądź bardzo utrudniały zaśnięcie. Około jednej czwartej badanej grupy doświadczało ataków swędzenia codziennie. Określono również czynniki nasilające chorobę: suchość, pocenie się, wysiłek fizyczny, jedzenie i gorące kąpiele. Co osoby cierpiące stosowały jako leczenie? Najczęściej emolienty skórne i doustne leki przeciwhistaminowe, niestety długoterminowa skuteczność takiej terapii jest zwykle niewielka. Autorzy pracy podkreślają dwa odnalezione związki pomiędzy wiekiem a intensywnością świądu (im człowiek starszy, tym objawy są silniejsze) oraz długością trwania AZS a epizodami bardzo silnego swędzenia.

Jakie wnioski płyną z badania? Po pierwsze, w przypadku atopowego zapalenia skóry nigdy nie należy bagatelizować pozornie 'błahego' swędzenia, nie prowadzi ono do bezpośredniego zagrożenia życia, ale sprawia, iż każdy dzień staje się walką z objawami. Drugą kwestią jest właściwe leczenie, wykorzystujące nowoczesne osiągnięcia dermatologii, gdy podstawowa linia terapii jest nieskuteczna, należy nie zwlekać i zalecić pacjentowi bardziej radykalne schematy lecznicze. Każdy chory na AZS (szczególnie starsi i z długim okresem trwania choroby) potrzebuje zainteresowania lekarza‑dermatologa,czasami niezbędna staje się również konsultacja z psychologiem.